ตลาดสะเดียงเป็นที่ที่ชาวบ้านสะเดียงนำผลิตผลทางการเกษตรมาวางขายบริเวณสี่แยก สะเดียง ขายยาวไปตามถนนบุรกรรมโกวิทเท่านั้นจะขยายเฉพาะช่วงเช้าพอสายก็กลับบ้านผลิตผลทางการเกษตรมีผักสดผลไม้ตามฤดูกาล นอกจากจะมีชาวสะเดียงก็จะมีบ้านไร่ บ้านพลำ ที่มีของขายไม่มากก็จะมาวางขายกันที่นี่ ไม่อยากเสียเวลาเข้าไปในเมือง นอกจากสินค้าเกษตรก็จะมีอาหารพื้นเมือง ขายเป็นประจำคือ ทอดมันหัวปลี ผัดหมี่ ขนมครก ขนมฝักบัว ขนาลูกโคน ขนมไข่เหี้ย ต่อมาก็มีการทำกับข้างพื้นเมือง แกงบอน แกงขี้เหล็ก ข้าวเหนียวนึ่งมาขาย จะขายแต่ช่วงเช้า
ต่อมานายเฉลิม พรหมบุญ ได้รื้อห้องแถวลง มีที่ว่างเกิดขึ้น ชาวบ้านที่ขายของอยู่เดิมมีจำนวนมากขึ้น ก็เข้าไปขายในที่ว่างทิ้งเศษผัก เศษใบตอง เต็มไปหมด เจ้าของไม่ได้เก็บค่าเช่าที่
นายจำเนียร ปฏิเวชวรรณกิจ ในขณะนั้นดำรงตำแหน่งนายอำเภอเมืองเพชรบูรณ์มาเห็น แนะนำให้เก็บค่าเช่าที่ขาย แล้วนำเอาเงินมาจ้างคนเก็บกวาด จากที่มีการเก็บค่าเช่าที่จำหน่ายก็มีการขยายเวลา จากเช้ามาเป็นบ่าย และเย็นขึ้น มีสินค้าจำหน่ายเพิ่มขึ้นอีกมากมาย มีทั้งเนื้อวัวสด เนื้อหมูสด ปลาสด ปลาแห้ง ผักสด ผลไม้ อาหารจำพวกกับข้าวมีให้เลือกหลายชนิด จำนวนคนขายก็มากขึ้น ตอนเช้าจะขายกันทั้งถนนทางเข้าวัดทุ่งและถนนเข้าหมู่บ้าน ช่วงเย็นจะมีแต่ในตลาดและสองข้างถนนวัดทุ่งเท่านั้น
ฝ่ายหอวัฒนธรรม สำนักศิลปะและวัฒนธรรมจึงจัดโครงการนิทรรศการจำลองย่านชุมชนเก่าตลาดสะเดียง เพื่อใช้เป็นแหล่งเรียนรู้ให้แก่นักศึกษา บุคลากรและประชาชนด้านศิลปวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นในชุมชน
สำหรับผู้ที่สนใจ สามารถติดต่อเข้ารับชมนิทรรศการดังกล่าวได้ที่ หอวัฒนธรรม สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ หรือติดต่อสอบถามได้ที่ ๐๕๖-๗๑๗๑๔๐ หมายเลขภายใน ๖๒๐๗
